Afrykarium-Oceanarium na terenie ZOO Wrocław

Autorzy / Architekci: ArC2 Fabryka Projektowa | Mariusz Szlachcicarch, Dorota Szlachcic
Asystenci: Wojciech Napierała, Andrzej Hnatiuk, Paweł Osmak, Julia Kabza
Konstrukcja: dr inż. Maciej Minch, VEGACAD
Instalacje sanitarne, wentylacja: inż. Jacek Misiński, inż. Piotr Marchewka, SANTEM
Instalacje elektryczne: inż. Witold Piotrowski, LUMEN
Technologia biotopów: INGENIERBÜRO J. DÖHLER
Inwestor: ZOO Wrocław sp. z o.o.
Generalny wykonawca: INTER-SYSTEM
Rok powstania projektu: 2008
Data realizacji: 2012-2014

Zdj. Jarosław Ceborski

Zdj. Maciej Lulko

Idea

Prosty, czarny budynek Afrykarium-Oceanarium, zlokalizowany na terenie ZOO we Wrocławiu, ma długość przekątnej Hali Stulecia – 160m długości i wysokość 15-12m zbliżoną do proporcji jej podstawy. Również wyjście z obiektu roztacza widok na ustawione na osi wejście główne do ZOO i Halę. Żelbetowa konstrukcja Afrykarium i jego kompozytowe wielkoformatowe powłoki zewnętrzne są XXI-wieczną odpowiedzią na nowatorską w 1912r. konstrukcję Maxa Berga. Wzdłuż elewacji wejściowej zaprojektowano płytki zbiornik wodny odbijający czarną i sfalowaną lekko fasadę północną. Czarny kolor fasady jest ważny dla projektu: nawiązuje do piękna ciała mieszkańców Czarnego Lądu. Wejście zaplanowano od strony istniejącej wschodniej ścieżki, wzdłuż podcienia z podświetloną mozaiką szklaną z nazwą Afrykarium napisaną afrykańskim obrazkowym alfabetem. Koncepcja budynku Afrykarium polega na czytelnej zasadzie zgrupowania hal pięciu biotopów afrykańskich z ekspozycją zwierząt, dookoła wielofunkcyjnego, atrakcyjnego holu. Od strony południowej zlokalizowano otwarty zewnętrzny zbiornik wodny z wybiegami – ekspozycję uchatek i pingwinów, które można oglądać zarówno od zewnątrz Afrykarium, jak i z pokładu wbitego w bryłę główną „budynku -statku”.

Ścieżka zwiedzania

Wędrówkę rozpoczynamy od sali dydaktycznej – gdzie wyświetlane są filmy o afrykańskich biotopach, problemach kontynentu – biedy, głodu, suszy, wojen, chronionych gatunków zwierząt itp. Stąd światłowody zatopione w posadzce ukształtowanej z artbetonu prowadzą nas do krajobrazu plaży nad Morzem Czerwonym (Ekspozycja Morza Czerwonego), schodząc w głąb morza widzimy olbrzymi ekran z wizualizacją krajobrazu i nieba o różnych porach dnia i roku. Podziwiamy podwodną ekspozycję rafy koralowej. Podążamy w kierunku podwodnej ekspozycji rzeki Nil (Ekspozycja Nilu i Wielkich Jezior Afrykańskich) z pływającymi hipopotamami. Mijamy dodatkowe ekspozycje w akwariach wtopionych w skały, np. norę mrównika. W ciemnościach oglądamy barwną ekspozycję jezior afrykańskich i wychodzimy na taras widokowy przed wodospadami. Stąd rozpościera się widok na skały i plażę, na której odpoczywają hipopotamy, rzekę Nil i plażę jezior Malawi i Tanganika z małymi zwierzętami. My podążamy wprost na wielkie okno ekspozycji rekinów (Ekspozycja Kanału Mozambickiego), schodzimy po amfiteatralnie ukształtowanych schodach do tunelu akrylowego. Tunel podzielony jest na trzy części – pierwsza z pochyłą posadzką prowadzi nas do najbardziej atrakcyjnej części środkowej, zawieszonej jakby w wodzie, z posadzką szklaną i tunelem o ekspozycji 360 stopni! Pod nią przepływają rekiny, olbrzymie płaszczki itp. Z tunelu wychodzimy i oglądamy jeszcze w przeszkleniach basenu, dodatkowe ekspozycje ukryte w skalach. Podążamy w kierunku wraku statku: pod wodą oglądamy pływające pingwiny i uchatki (Ekspozycja Wybrzeża Namibii). Po środku znajduje się skała, która przebiła statek – w niej: ekspozycja ryb i meduz. Na górze, budynek – wrak statku jest restauracją, z której oglądamy pingwiny przylądkowe i uchatki – z trapów dookoła statku możemy prawie je dotknąć! Restauracja jest tez połączona z salą konferencyjną.

Po odpoczynku wyruszamy na ostatnią wędrówkę – prawdziwą afrykańską przygodę przeżyjemy w dżungli Kongo: tutaj możemy poruszać się dwoma niezależnymi ścieżkami, które spotykają się w podwodnym amfiteatrze, gdzie podziwiamy pływające krokodyle z wydrami i manaty (możemy się z nimi zetknąć oko w oko na linii wody). Jedna ze ścieżek polega na prawdziwym przedzieraniu się przez dżunglę, przechodzimy przez kamienie na rzece, po kładkach, w skalnych wnętrzach zaplanowano dodatkowe ekspozycje. Wchodzimy wreszcie na taras widokowy – obserwacja zwierząt i bujnej roślinności z góry, korzystamy z tej samej przestrzeni co małe ptaki, małpy, itp. Zawieszonymi na drzewach kładkami, z Jądra Ciemności – Dżungli Kongo (Ekspozycja Kongo) wydostajemy się na taras widokowy, z którego po raz ostatni możemy podziwiać hol Afrykarium, a następnie poprzez sklep z pamiątkami afrykańskimi opuszczamy budynek podziwiając Halę Stulecia, górującą nad otoczeniem.

arch. Dorota Szlachcic